‘’Monsters are real, ghost are real too. They live inside us, and sometimes, they win’’ –Stephen King.

Ανθρώπινα όντα.. προικισμένα με συναισθήματα και λογική.. Γεννημένα για τα πιο μεγάλα.. Από την πρώτη στιγμή δημιουργούν προσδοκίες, μεγαλώνουν με το βάρος της επίτευξης του μεγάλου και του ωραίου.. Του δικού τους ωραίου, του ονείρου.. Και ναι κάποιοι το πετυχαίνουν καταβάλλοντας περισσότερο και κάποιοι λιγότερο κόπο. Και άλλοι γιατι η θεά τύχη ήταν γενναιόδωρη μαζί τους, δίνοντας απλόχερα την χρυσόσκονή της. Είναι όμως και αυτοί που θέλουν και προσπαθούν, στην πορεία όμως της προσπάθειας απογοητεύονται και ξαφνικά ανακαλύπτουν μέσα τους την ύπαρξη του τέρατος, αυτού του τέρατος που όλοι κουβαλάμε, και ξυπνάει συνήθως όταν τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά όσο πιστεύαμε, θέλαμε ή περιμέναμε.. αρχίζει να τους κατατρώει καθημερινά και να τους αποδυναμώνει… και εκεί που ο αγώνας δίνονταν για το όνειρο γίνεται αγώνας ‘’επιβίωσης’’. Μιλάω για αυτό το εν δυνάμει τέρας που κατοικεί μέσα στον καθένα μας και λέγεται μελαγχολία. Όταν οι συνθήκες γίνουν τέτοιες, που θα το αναθρέψουν με ένα σωρό άθλιες σκέψεις, θα μεγαλώσει, κι αν το αφήσουμε θα μείνει εκεί μέχρι να νικήσει. Όχι όμως, δεν είναι τόσο δυνατό και ακατανίκητο όσο φαίνεται, γιατι υπάρχει και μια άλλη κρυφή εσωτερική δύναμη, που και αυτή κατοικεί μέσα μας και όταν την αναζητήσουμε, την  βρούμε θα γίνει το πιο ισχυρό μας όπλο. Το τέρας ξυπνάει και σε προκαλεί, ΣΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΨΑΞΕΙΣ. Ψάξτην λοιπόν! Μην σταματήσεις.. Όλα βρίσκονται μέσα σου, μπορεί να χρειαστεί χρόνος αλλά όταν την βρεις και καταφέρεις να το σκοτώσεις μαζί με όλες τις απαίσιες σκέψεις που κουβαλάει θα γίνεις πιο δυνατός από ποτέ!!  

Σοφία Τ.