Μικροί, ξεχασμένοι, επίγειοι παράδεισοι..

Μικροί, ξεχασμένοι, επίγειοι παράδεισοι, χωριουδάκια διάσπαρτα σε βουνοπλαγιές. Σπίτια που η κλειδωνιά σκουριά μυρίζει, φτιαγμένα από πέτρα και μεράκι, έτοιμα να αντέξουν στο κρύο και τις κακουχίες μιας άλλης εποχής.. Καλντερίμια πλακόστρωτα που παλιά έσφυζαν από τρεχαλητά και φωνές μικρών παιδιών και τώρα πια είναι χορταριασμένα και ερημωμένα.. Εκκλησίες έρημες που κάνουν πια καιρό να αντηχήσουν τα καμπαναριά τους στο χωριό. Καφενεδάκια μικρά, ζεστά και στολισμένα από το χέρι παλιάς νοικοκυράς, πιστά, ταγμένα στην παράδοση, σερβίρουν καλοψημένο ελληνικό καφέ και γνήσιο τσίπουρο με τον απαραίτητο πάντα σπιτικό μεζέ.. Εκεί συνεχίζουν να δίνουν καθημερινά το ραντεβού τους οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι, παππούδες,συνήθως, που αρνούνται να εγκαταλείψουν τον τόπο που μεγάλωσαν. Θα τους συναντήσεις εκεί, χειμώνα ή καλοκαίρι, αν σε βγάλει καμιά φορά ο δρόμος στον τόπο τους και σταθείς να πιεις έναν καφέ στο.. στέκι τους, πριν συνεχίσεις την.. εκδρομή σου. Ναι, στα πλαίσια μιας εξόρμησης συμβαίνει συνήθως να σε βγάζει ο δρόμος στα μέρη τους.. Θα σε χαιρετήσουν, θα σε καλοδεχτούν, ίσως σου σφίξουν και το χέρι, θα πεις δυο τρεις κουβέντες όσο θα απολαμβάνεις τον καφέ σου. Αναπόφευκτα σχεδόν θα σου πουν για τις δυσκολίες που περνούν, για τη ζωή που είχε το χωριό μια περασμένη εποχή, θα νιώσεις ότι τους καταλαβαίνεις, αλλά πίστεψέ με δεν θα τους νιώσεις.. Είσαι περαστικός..γι’ αυτούς είναι οι ζωή τους. Θα μείνεις έκπληκτος, με βλέμμα απορίας για το πώς καταφέρνουν και ζουν μια τέτοια ζωή. Θα τους θαυμάσεις.. Φεύγοντας θα τους χαιρετήσεις εγκάρδια και κλείνοντας την πόρτα του καφεναί θα τους αφήσεις να συνεχίσουν την ‘αιώνια’ ρουτίνα τους.. Θα περπατήσεις και πάλι στα χορταριασμένα πλακόστρωτα σοκάκια του μικρού τους όμορφου παραδείσου, θα αισθανθείς μια γλυκιά μελαγχολία για την ερείπωση, στιγμιαία ίσως φανταστείς και τον εαυτό σου στη θέση τους, ίσως ζηλέψεις την ηρεμία τους και την απλότητα της καθημερινότητάς τους. Το σίγουρο είναι ότι θα θελήσεις ‘να σε ξαναβγάλει’ ο δρόμος στον τόπο τους και θα προσπαθήσεις να κρατήσεις αποτυπωμένες σε φωτογραφικό χαρτί όσες περισσότερες εικόνες  του μπορείς…      

Σοφία Τ.