Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων… Τάσος Λειβαδίτης

Τι νόημα έχει η κάθε στιγμή, το κάθε αγαθό, όταν δεν έχεις κάποιον να τα μοιραστείς; Έναν σύντροφο στη ζωή σου, στη λύπη σου, στη χαρά σου, στο απόκτημα και στο κατόρθωμά σου… Όχι απαραίτητα ερωτικό σύντροφο, αλλά οπωσδήποτε ΣΥΝΤΡΟΦΟ! Έναν άνθρωπο δικό σου, βγαλμένο από την ψυχή σου, γεννημένο μαζί με την ψυχή σου. Συγγενή, φίλο, έρωτα της ζωής σου, οτιδήποτε, αλλά κάποιον που να γεμίζει την ψυχή σου, να την γαληνεύει, να την ομορφαίνει.

Τη στιγμή που θα γελάσεις θα την ευχαριστηθείς διπλά όταν θα τη μοιραστείς ειλικρινά, ανιδιοτελώς. Θα τη θυμάσαι για περισσότερο καιρό και θα νιώθεις διπλή τη χαρά που θα σου προσφέρει. Τη στιγμή που θα κλάψεις θα την αντέξεις ευκολότερα αν την μοιραστείς. Θα αδειάσεις το βάρος, θα ξαποστάσεις πιο γρήγορα, θα ανακουφιστείς με το ειλικρινές μοίρασμα αυτού του βάρους. Θα την ξεχάσεις γρηγορότερα, αρκεί ο σύντροφός σου να κρατήσει λίγο από αυτό το φορτίο.

Στο τέλος μιας ζωής γεμάτης στιγμές, χαρούμενες μα και δύσκολες στιγμές, στο τέλος αυτής της διαδρομής, τι σημασία θα έχουν όλες αυτές οι στιγμές, τι σημασία θα έχει η πορεία χωρίς τον συνοδοιπόρο; Πολλές φορές λένε πως αξία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι. Και ο συνεπιβάτης έχει ακόμα μεγαλύτερη… Αυτός δίνει χρώμα και υπόσταση στις φωτογραφίες του ταξιδιού σου… Συνήθως, αυτός κρατάει τη φωτογραφική σου…

Δ.