Αν έχεις γνωρίσει ανθρώπους που γράφουν..

 

  Η γραφή είναι ένα χόμπι που δημιουργείται από την εσωτερική διάθεση του ατόμου να εκφραστεί. Είναι μια ενέργεια που ξεκινά κατά κύριο λόγο από το συναίσθημα, είτε αυτό είναι θετικό είτε αρνητικό. Δύσκολα κάποιος γράφει απλά για να γράψει, πάντα κάτι θέλει να πει, κάτι θέλει να εκφράσει, να επικοινωνήσει. Επίσης, δύσκολα γράφει αν δεν έχει ένα ερέθισμα, μια σπίθα, μια έμπνευση, κάτι που θα πατήσει το διακόπτη "on" και θα θέσει σε λειτουργία το σύστημα. Αν το συναίσθημα που δημιουργείται από το ερέθισμα δεν είναι έντονο είτε με το θετικό είτε με το αρνητικό πρόσημο μπροστά, τότε το αποτέλεσμα της γραφής θα είναι σαν συνταγή που δεν πέτυχε. Θα λείπει λίγο "αλάτι" ή λίγη "ζάχαρη" που έπρεπε να προσθέσεις και δεν το έκανες.

  Συχνά αν έχεις γνωρίσει ανθρώπους που γράφουν, θα έχεις παρατηρήσει ότι πάντα έχουν μαζί τους ένα μπλοκάκι κι ένα στυλό, ριγμένα μέσα στα πράγματα της τσάντας τους. Είναι για τις στιγμές που η έμπνευση θα τους.. χτυπήσει την πόρτα, για εκείνες τις στιγμές που κάτι θα ερεθίσει το συναίσθημά τους και θα χρειαστεί να κρατήσουν σημειώσεις. Αν περάσει εκείνη η στιγμή και δεν το καταγράψουν ίσως χαθεί η μαγεία, ξεχαστεί αυτό το ξεχωριστό που τους ήρθε σαν βέλος στη σκέψη, ταρακούνησε κάτι από το "μέσα" τους και θέλησαν να ξεκινήσουν ένα επόμενο άρθρο.

  Συχνά αν έχεις γνωρίσει ανθρώπους που γράφουν, θα σου έχουν πει ότι ξεκίνησαν να γράφουν κυρίως σε δύσκολες περιόδους της ζωής τους. Αυτό είναι μια αλήθεια, η ανάγκη της έκφρασης με ένα πιο δημιουργικό, καλλιτεχνικό ίσως ύφος, γίνεται κυρίως όταν τα ερεθίσματα είναι έντονα και βιώνονται με όχι και τόσο θετική χροιά. Είναι μια ανάγκη που δημιουργείται αυτόματα, σαν ασπίδα προστασίας, επιβίωσης, ή ενός τρόπου διαφυγής θα έλεγε κανείς. Ο μηχανισμός αυτός βέβαια, δεν ενεργοποιείται σε όλους, καθώς όλοι δεν δρουν με τον ίδιο τρόπο. Φαίνεται να λειτουργεί πιο συχνά σε εσωστρεφείς και πιο συναισθηματικούς από τη φύση τους ανθρώπους.

  Συχνά αν έχεις γνωρίσει ανθρώπους που γράφουν, θα σου έχουν πει ότι γράφουν νωρίς το πρωί, ίσως κάποια πρωινά Κυριακής, όταν όλα είναι ήσυχα κι όταν όλοι ακόμα κοιμούνται, πίνοντας τον καφέ τους και καπνίζοντας το πρώτο τσιγάρο της ημέρας. Σε δειλινά ή αργά το βράδυ, παρέα με ένα ποτήρι κρασί. Σπάνια γράφουν με συντροφιά. Προτιμούν να είναι κάπου μόνοι όταν το κάνουν. Η ηρεμία είναι η καλύτερη παρέα για κάποιον που θέλει να γράψει. Εκείνες οι στιγμές της ηρεμίας "τσιγκλάνε" το συναίσθημά τους με έναν διαφορετικό τρόπο, φέρνουν σκέψεις και μια τάση για έκφραση πιο έντονη. Βάζουν τις λέξεις σε σειρά και αυτό που θέλει να εκφραστεί, βγαίνει με έναν πιο αβίαστο, ειλικρινή και αφιλτράριστο τρόπο.

  Συχνά αν έχεις γνωρίσει ανθρώπους που γράφουν, θα σου έχουν πει ότι έχουν κρατήσει σημειώσεις για ένα άρθρο τους, καθισμένοι σε ένα μπαλκόνι, σε ένα παγκάκι, σε κάποια παραλία, σε στάσεις λεωφορείων ή τρένων, στο κρεβάτι τους ή και στα πιο απίθανα μέρη.. Το κοινό χαρακτηριστικό τους, αν τους ρωτήσεις, γιατι επέλεξαν να γράψουν εκεί, είναι ότι όλοι τους είχαν μια έμπνευση, μια ανάγκη για έκφραση που τους δημιουργήθηκε μέσω μιας σκέψης ή ενός συναισθήματος που βγήκε με κάποιο τρόπο στην επιφάνεια εκείνη τη στιγμή. Τελικά, μπορεί να διαπιστώσεις ότι είναι περισσότερο ρομαντικοί απ' ότι είχες φανταστεί και βλέπουν ή βιώνουν τις καταστάσεις γύρω τους μέσα από ένα δικό τους πρίσμα.

  Συχνά αν έχεις γνωρίσει ανθρώπους που γράφουν, θα έχεις παρατηρήσει ότι είναι αθόρυβα παρατηρητικοί, ήρεμοι, λιγομίλητοι, καλοί ακροατές και πιο συναισθηματικοί. Ενίοτε δημιουργικοί και τους αρέσει να ασχολούνται με κάποιο είδος τέχνης. Προτιμούν τα πιο ήσυχα μέρη για να διασκεδάσουν, δίνουν αξία στη στιγμή και εκτιμούν με έναν δικό τους τρόπο την αισθητική και τους ανθρώπους που επιλέγουν να έχουν δίπλα τους. Αφήνουν συνήθως το περιτύλιγμα στην άκρη και ψάχνουν για το εσωτερικό της συσκευασίας. Τείνουν να αναλύουν και προσπαθούν να βρίσκουν την αιτία που κρύβεται πίσω από το αποτέλεσμα. Είναι εσωτερικά ανήσυχοι και συνήθως βιώνουν το συναίσθημα πιο έντονα από άλλους.

  Συχνά αν έχεις γνωρίσει ανθρώπους που γράφουν, θα σου έχουν πει ότι έχουν κρατήσει γραπτά μόνο για τον εαυτό τους αλλά και γραπτά που έχουν αφιερώσει σε πρόσωπα αγαπημένα που τους σημάδεψαν. Έχουν γράψει για ιστορίες, για περιπέτειες που έζησαν, για ανθρώπους, για στιγμές, για συναισθήματα, για ανησυχίες αλλά και για καταστάσεις αλλονών μέσα από τα μάτια τους σαν απλοί παρατηρητές. Έχουν γράψει για αληθινά μα και υποθετικά γεγονότα. Έχουν γράψει για ευχάριστα αλλά και δύσκολα πράγματα παράλληλα. Έχουν γράψει σε "άπλετο φως" αλλά και σε "έντονο σκοτάδι".

  Ένα, όμως, είναι το κοινό χαρακτηριστικό σε όλους αυτούς, η έμπνευση, η τάση για έκφραση και το βαθύ συναίσθημα.. είναι κάτι που έρχεται με ορμή και ζητά να βγει και να αποτυπωθεί στο χαρτί.

Σοφία Τ.