Μια έμπνευση της στιγμής..

  Βράδυ Σαββάτου, Δεκέμβρης 2020, αυστηρό τοπικό λοκντάουν, απαγόρευση κυκλοφορίας, μοναξιά και λίγη πλήξη. Έξω κάνει κρύο, περασμένες δώδεκα, φοράς μπουφάν και βγαίνεις στο μπαλκόνι. Κανείς δεν κυκλοφορεί, δεν ακούς τίποτε. Αν και σχεδόν τίποτε δε μοιάζει φυσιολογικό από όλα αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα, τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια στα τριγύρω γειτονικά σπίτια είναι εδώ για να σου θυμίσουν ότι έρχονται Χριστούγεννα. 

  Η απόλυτη αυτή ησυχία σε τρομάζει μα συνάμα σε γοητεύει με έναν ανεξήγητο τρόπο. Τη μονοτονία αυτής της απουσίας θορύβου έρχεται να "σπάσει" ο αργός βηματισμός μιας αδέσποτης σκυλίτσας της γειτονιάς που ανεβαίνει από τον απέναντι δρόμο. Σαν ανθρώπινο ον που είσαι και έχοντας την έμφυτη τάση για επικοινωνία, σκέφτεσαι να της σφυρίξεις. Μα το σφύριγμα λες, θα μοιάζει να είναι "του τρελού" σε αυτή την απόλυτη ηρεμία της βραδιάς. Κάπως ντρέπεσαι. Έπειτα, θυμάσαι ότι έχεις λίγο μπαγιάτικο ψωμί στην ψωμιέρα και φαντάζεσαι ότι θα της αρέσει. Πηγαίνεις γρήγορα στην κουζίνα, παίρνεις το ξεροκόμματο, βγαίνεις και της το ρίχνεις. Ξαφνιάζεται, σταματάει και σε κοιτάζει. Μετά δειλά δειλά κάνει να το πλησιάσει. Φτάνει στο ψωμί, σκύβει, το μυρίζει και σηκώνει το βλέμμα της προς τα εσένα. Σε κοιτάζει αδιάφορα για κάποια δευτερόλεπτα. Εσύ από την άλλη, γεμάτη ενθουσιασμό την παρακινείς να το φάει,αλλά μάταια, αυτή σου γυρίζει το σώμα έτοιμη να αλλάξει κατεύθυνση χωρίς να δώσει περαιτέρω έκταση στο θέμα. Να σου όμως, να ανεβαίνει απ' τον ίδιο δρόμο πιο ζωηρός ένας μαύρος σκυλάκος που μάλλον έψαχνε την.. προηγούμενη "κυρία". Σκέφτεσαι ότι θα το φάει αυτός το ψωμάκι που έριξες. Μπα.. αυτός γεμάτος νάζι ήρθε να βρει την όμορφη σκυλίτσα. Άρχισε να τη μυρίζει και να την περιεργάζεται, το ίδιο έκανε κι αυτή. Φύγανε χαρούμενοι σχεδόν χοροπηδώντας κι αφήνοντας πίσω τους μόνο τον απόηχο των νυχιών τους μαζί με το μπαγιάτικο ψωμί στη μέση του δρόμου.

 Σκέφτεσαι.. "ποιος να νοιαστεί για το φαγητό όταν τριγύρω υπάρχει έρωτας.." Πόσο τυχεροί που ήταν να κυκλοφορούν ανέμελοι, ξέγνοιαστοι, μεσάνυχτα στη μέση του δρόμου, χωρίς να φοβούνται για παραβάσεις και πρόστιμα τούτη την άχαρη εποχή. Εννοείται πως τους ζήλεψες κι έμεινες για λίγο να τους χαζεύεις από το μπαλκόνι καθώς χάνονταν στο βάθος του δρόμου..

Σοφία Τ.