Αποχαιρετισμοί

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει ευχάριστος αποχωρισμός...

Συνήθως θέλουμε να μένουμε εδώ... Δεν μας αρέσουν οι αποχαιρετισμοί. Υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να λένε ένα γεια σαν να πρόκειται να βρεθούν ξανά αύριο. Δεν τους αρέσει να κλείνουν την πόρτα. Νομίζουν πως χωρίς τα λόγια του αποχαιρετισμού αυτός δεν υφίσταται. Ξεγελούν τον εαυτό τους και αμύνονται μπροστά στον κύκλο που κλείνει.

Άλλοι θέλουν να ζήσουν τον αποχωρισμό στο έπακρο, να αποχαιρετήσουν, να αγκαλιάσουν τελευταία φορά και κάποιες φορές να κλάψουν. Έτσι πρέπει σε αποχωρισμούς από άτομα και μέρη που δέθηκες. Έτσι κλείνει ο κύκλος σωστά και εξαγνισμένος προχωράς μπροστά, έτοιμος να συναντήσεις το νέο και να ανοίξεις τον επόμενο κύκλο. Χωρίς τελεία δεν ξεκινάς με κεφαλαίο!

Συνεχίζω όμως να αναρωτιέμαι αν υπάρχει ευχάριστος αποχωρισμός...

Άνθρωποι σε αρρωστημένες σχέσεις - ερωτικές ή φιλικές - και δεν φεύγουν με ευχαρίστηση. Τη λύτρωση τη νιώθουν σταδιακά. Πόσο μάλλον όταν έχεις δεθεί και έχεις βάλει στην καρδιά σου πρόσωπα, τα οποία αναγκάζεσαι να αποχαιρετίσεις λόγω συνθηκών και μόνο. Είναι δυνατόν να φύγεις γελαστός, ακόμα κι αν φεύγεις γιατί θέλεις να κάνεις το ξεκίνημα αυτό; Είναι δυνατόν να μην νιώθεις μπερδεμένα συναισθήματα χαράς, λύπης, ενθουσιασμού και αποχωρισμού; Πόσο να χαρείς χωρίς να λυπηθείς;

Ψάχνω να βρω τον λόγο που θα κάνει τον αποχωρισμό χαρά... και ξεπηδούν κάποιες σκέψεις από το μυαλό μου... Μα ναι!

Και μόνο που λυπάσαι άξιζε τον κόπο να δεθείς! Είναι χαρά να χαιρετάς φίλους κλαίγοντας, γιατί όντως είναι φίλοι και τους αξίζει!

Καμιά απόσταση δεν στερεί στη φιλία το δικαίωμα να υπάρχει. Και αυτό το ήξερες από πριν... Καιρός να το γενικεύσεις! Η απόσταση δίνει το χώρο σε ότι αξίζει να απλωθεί και το χρόνο να αντιληφθείς την αξία όσων είχες και άφησες. Δεν είναι αυτή που δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι η αλήθεια των ανθρώπινων σχέσεων που φανερώνεται στην ησυχία της απόστασης. Θα είναι λοιπόν τεράστια χαρά να ανακαλύψεις αφού έχεις φύγει ότι όλα ήταν αληθινά και δυνατά! Και αν δεν ήταν; Δεν πειράζει... Ήταν ευχάριστες στιγμές, μελλοντικές αναμνήσεις που θα μείνουν για πάντα μέσα σου να σε κάνουν να χαμογελάς... Μικρά πυροτεχνήματα στις ανακλήσεις της μνήμης.

Σε κάθε περίπτωση, όλα άξιζαν τον κόπο και βγήκες κερδισμένος/η. Περίμενε και η υπομονή θα σε ανταμείψει... Θα δείξει ο χρόνος... Πάντα αυτός θα δείχνει! Εμείς πια μένει να χαμογελάμε και να προχωράμε μπροστά, σε ότι επιλέξαμε!

Δ.