Χωρίς κερί στο σκοτάδι πού πας;

Ο κόσμος είναι φτιαγμένος για να διαδέχεται η νύχτα τη μέρα και η μέρα τη νύχτα, σε έναν ατέρμονο κύκλο. Μια συνεχής κίνηση από το σκοτάδι στο φως και από το φως στο σκοτάδι. Από το μαύρο στο λευκό και από το λευκό στο μαύρο. Δεν υπάρχει πιθανότητα να παραμείνεις στο φως για πάντα. Και δεν υπάρχει περίπτωση να εγκλωβιστείς στο σκότος. Έτσι λειτουργεί το σύμπαν. Έτσι προστάζουν οι νόμοι της φύσης. Χωρίς αυτόν τον κύκλο δεν μπορεί να υπάρξει ζωή.

Και τι βαρετή που θα ήταν η ζωή χωρίς να κάνει κύκλους! Αν ζούσαμε μόνο στη χαρά ή μόνο στη λύπη. Αν όλα ήταν πάντα φωτεινά ή πάντα σκοτεινά. Δεν υπάρχει νόημα σε μια ζωή επίπεδη. Δεν βρίσκεις ενδιαφέρον! Χρειάζεται να πέσεις για να σηκωθείς και όταν σηκωθείς να σκουντουφλήσεις. Χωρίς γδαρσίματα και πληγές δεν υπάρχει επούλωση. Και χωρίς αυτήν δεν υπάρχει ανακούφιση, επιβράβευση, αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Δεν υπάρχει προστασία, αν δεν υπάρχει η αδυναμία. Και επειδή φυσικά κανείς δεν είναι παντοδύναμος χρειάζεται την προστασία των άλλων πού και πού. 

Χρειάζεται να βρεις το στήριγμα που θα σε βοηθήσει να σταθείς ξανά όρθιος. Που θα σου περιποιηθεί τις πληγές από το χτύπημα. Που θα σου επιστήσει την προσοχή όταν κάτι θα βρεθεί εμπόδιο μπροστά σου. Μπορείς να προχωράς και μόνος. Άλλωστε όλες οι τελικές αποφάσεις είναι δικές σου. Όμως στα σκοτάδια χρειάζεσαι ένα κερί, που θα φωτίζει λίγο λίγο την διαδρομή σου. Τα βήματα είναι δικά σου. Η επιλογή κατεύθυνσης είναι δική σου. Μα χωρίς κερί στο μαύρο δεν υπάρχει τίποτα να δεις, να επιλέξεις και να βαδίσεις. Το κερί σου καίγεται για να βλέπεις και να επιλέγεις εσύ. Και οι φίλοι μας είναι όλα αυτά τα κεριά που καίμε κάθε μέρα, σε κάθε δύσκολη στιγμή, κάθε φορά που μαυρίζει η ψυχή μας... 

Το σκοτάδι και το μαύρο δεν θα το αποφύγεις ποτέ. Σε περιμένει στο τέλος του κύκλου... ή στην αρχή του επόμενου... Μην προχωράς χωρίς κερί κοντά σου...

Δ.