Κάτι άλλο φταίει – Δεν μπορείς να κρυφτείς από τον εαυτό σου όπου κι αν πας..

Σε παρατηρώ...

   Πας κι έρχεσαι από το ένα μέρος στο άλλο με την πρόφαση ότι θες να αλλάξεις παραστάσεις, κάνεις πράγματα, αναλώνεσαι σε αγαπημένες συνήθειες και δραστηριότητες, συναντάς αγαπημένα πρόσωπα, βγαίνεις, γελάς, φλερτάρεις, κόσμος παντού, όλα φαίνονται να κυλάν όμορφα, ξεγελάς τον ίδιο σου τον εαυτό ότι είσαι πλήρης και ευτυχισμένος αλλά το ξέρεις ότι βαθιά μέσα σου είσαι μισός.. Δηλαδή όλα μοιάζουν καλά κι όμως εκεί που δεν το περιμένεις εμφανίζεται αυτό το περίεργο συναίσθημα, αυτή η ανεξήγητη θλίψη «σαν αδιόρατο βελούδο, σα μετάξι» που « κανείς δεν την ανίχνευσε, δε βρέθηκε ο τρόπος». Συνέχεια φεύγεις, είσαι ανήσυχος, δεν μπορείς να μείνεις σε ένα μέρος για πολύ καιρό θαρρείς και φοβάσαι ότι θα σε βρει αυτή η ανεξήγητη θλίψη και γι αυτό προσπαθείς να την αποφύγεις.. Αλλά τελικά σε βρίσκει παντού κάποια στιγμή, ακόμα κι αν φαινομενικά περνάς καλά..

   Κάτι άλλο φταίει.. κι αυτό το άλλο το κουβαλάς μέσα σου, οπότε δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου, μην κρύβεσαι.. μην ξεγελιέσαι , όσο μακριά κι αν πας, όσα μέρη κι αν αλλάξεις, ό,τι κι αν κάνεις.. αν αυτό που σε καταδιώκει δεν κάτσεις μια φορά να το «αγκαλιάσεις» και να προσπαθήσεις να το «γιατρέψεις» θα εμφανίζεται σε ανύποπτο χρόνο μπροστά σου για να σε ταλαιπωρεί για λίγο μέχρι και πάλι να τo ξεχάσεις..

                                                                                                                       Σοφία Τ.